صبوری

خدایا..جایت در قلبم محکم است چون جز تو پناهی نیست..

صبوری

خدایا..جایت در قلبم محکم است چون جز تو پناهی نیست..

۱۱ بهمن ۹۷ ، ۱۸:۳۲

یاران

ما ز یاران چشم یاری داشتیم


خود غلط بود آنچه می پنداشتیم


تا درخت دوستی کی بر دهد


حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم


گفت و گو آیین درویشی نبود


ورنه با تو ماجراها داشتیم


شیوه چشمت فریب جنگ داشت


ما خطا کردیم و صلح انگاشتیم

حافظ

ریحانه 96
۰۷ بهمن ۹۷ ، ۱۳:۲۴

مهر

مهر را با نام تو آموختم


مهربانی را به یادت دوختم


مهربانا یاد ما گاهی بکن


اشک و آهم را ز صورت پاک کن


من به سازت سازگاری تاختم


با کلامت مهربانی باختم


من به زیرت فرش دل انداختم


تارو پودش را خود من بافتم


تو خیالت آسمانی بود و من


چشم هایم را به زیر پای تو انداختم

                                                          عباس خلیلی
ریحانه 96
۰۷ بهمن ۹۷ ، ۰۱:۰۱

زمستان

سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت

سرها در گریبان است

کسی سربر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را

نگه جز پیش پا را دید نتواند

که ره تاریک و لغزان است

وگر دست محبت سوی کس یازی

به اکراه آورد دست از بغل بیرون

که سرما سخت سوزان است

نفس کز گرمگاه سینه می‌آید برون ابری شود تاریک

چو دیوار ایستد در پیش چشمانت

نفس کاین است پس دیگر چه داری چشم

ز چشم دوستان دور یا نزدیک

مسیحای جوان مرد من ای ترسای پیر پیرهن چرکین

هوا بس ناجوانمردانه سرد است...آی...

دمت گرم و سرت خوش باد


سلامم را تو پاسخ گوی در بگشای!


                                                                                 مهدی اخوان ثالث
ریحانه 96
۳۰ دی ۹۷ ، ۰۱:۰۰

چشم به راه

خدایا..

انان که همه چیز دارند مگر تو را

به سخره میگیرند 

انان را که هیچ ندارند مگر تو را !

                             ***

هر کودکی با این پیام به دنیا می اید 

که خدا 

هنوز از انسان نومید نیست

                              ***

ماه روشنی اش را 

در سراسر اسمان می پراکند

و لکه های سیاهش را برای خود نگه می دارد !

                                 ***

کاریز خوش دارد خیال کند که رود ها

تنها برای این هستند 

که به او آب برسانند !

                                           بیندرانت تاگور                                                                  





ریحانه 96
۲۹ دی ۹۷ ، ۲۳:۱۶

مرغ تسبیح گوی

دوش مرغی به صبح می نالید

عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش


یکی از دوستان مخلص را

مگر آواز من رسید به گوش




گفت باور نداشتم که تو را

بانگ مرغی چنین کند مدهوش



گفتم این شرط ادمی نیست

مرغ تسبیح گوی و من خاموش

                                               سعدی


ریحانه 96